mga nasa utak ko habang nag-iintay ng sundo

may gusto akong sabihin pro hindi ko masabi kasi hindi ko alam panu sabihin sa taong un ung gusto kong sabihin.

hindi naman ako galit. hindi rin ako nalulungkot. hindi ako nanghihinayang. hindi ako nagsisisi.

pero nagyon, nakikita ko na kung bakit sinabi sa akin dati na wala nman tong pupuntahan, kasi wala nga nman tlga. hirap kasi sa akin, pagdating sa mga ganung bagay kelangan makita ko for myself, kelangan maexperience ko for myself bago ako maniniwala.

pero tama sila. minsan, kelangan kong matutong bumitaw muna. nang hindi kinakailangang sabihin sa akin ng ibang tao na gusto nilang bumitaw ako. dapat matuto akong umalis kasi kelangan kong umalis. hindi dahil kelangan ng iba, kundi dahil kelangan ko.

sa social psy, may tinatawag na insufficient justification effect. sinasabi lng dyan na minsan, alam nman ng mga tao na wla na tlgang pupuntahan, wla na tlgang pag-asa. pro hindi cla umaalis kc pinaninindigan nila ung effort and time na nabigay na nila. madalas sabihin sa akin noon na guilty ako dyan. ngayon, inaamin ko na. tama kyo, guilty nga ako.

ngayon, steady lng. napagod na rin kc ako kaya hindi na msydong mahirap tanggapin ung nangyari. pro oo, may nawala sa akin. pro ok lng. kapalit kc nun, may nadagdag na isa sa listahan ko ng kaibigan.

you will always mean a lot to me, probably even more than most of my friends. because i shared a big part of myself with you. i gave you everything i could, even more than i thought i could. and i know you gave me what you can. so thanks. :) if you need anything, mgsbi ka lng. if you wanna rant or whatever, you know how to reach me. you know i'm just here. mahal kita dude. :) may vcd's ka pa pla skn, kunin mo na pguwi mo. :P